Ülke gündemi, içinden bakıldığı zaman çok karmaşık ve çelişkili gibi bir izlenim bırakıyor. Kısmen doğru. Ancak gündemi daha net değerlendirmek için kendimizi bu içerden bakıştan biraz uzaklaştırıp, dışarıdan bakmalıyız. O zaman bütünü ve geneli görmek daha mümkün oluyor.

Yine bir Kasım ayı, yine sonbaharda ağaçların yapraklarını döktüğü gibi aramız- dan ayrılan yoldaşlar... TKP MK Genel Sekreterleri Zeki Baştımar (Yakup Demir), İsmail Bilen (Marat) yoldaşlar ve paramiliter faşist çetelerin katlettiği Talip Öztürk (Orhan Tok) ile Ali İhsan Özgür... Ve faşist darbecilerin zindanlarında ser verip sır vermeyen yoldaşımız Mustafa Asım Hayrullahoğlu’nun (Deniz) katledilişinin yıldönümü...

Halit ERDEM

Ben daha çok DİSK’in kuruluşunun 50. Yılı ve ikinci elli yılın perspektifleri boyutunda meseleyi ele almak istiyorum. Konferans konuları tarihimize özenle seçilmiş. Siyasal ve sendikal tarihin birlikte ele alınması da önemli. Böylece birçok durumda iç içe geçen bu iki süreci birlikte ele almak mümkün olacak. Emeği geçenlere teşekkür ediyorum. Konuyu geçmeden önce tarihe bakış üzerine bir kaç şey söylemek istiyorum;

Tarih bugündür

“Çılgınca bir coşkuyla,  sınırsız sevgimizi açığa vuracağımızı zannederiz bazen. Yaşadığımız ülkeye, çocuğumuza, yakınımıza, sevgilimize maddi dünyaya sığmaz bir tarifle ifade etmeye çalışırız sevgimizi. Ama bu sevgiyi dillendiriş, mutluluk içerip içermediğiyle ilişkilendirilmez çokça.

Değerli dostlar,

Burada bu mezarın başında, kaybettiğimiz bir dostumuzu, kardeşimizi, amcamızı, babamızı dava arkadaşımızı ve yoldaşımızı anmak üzere toplanmış bulunuyoruz.

Onunla aynı saflarda mücadele edenler olarak buradayız, buradasınız.

Buraya gelmekle verdiğiniz desteğe büyük değer biçiyoruz. Hepinize teşekkür ediyoruz.

Bugün burada olmasa da onun çağrısını elden ele gönülden gönüle taşıyanlara da teşekkür ediyoruz.

Bu yazıya başlarken kafamda “Celladına Tapmak” başlığı vardı. Fakat yazının konusu Aleviler olunca bu sözün çok acımasız olduğunu düşündüğümden, bir duvar yazısı olan yukarıdaki başlığı kullanmayı uygun gördüm. Çünkü amacımız bağcıyı dövmek değil, üzüm yemek. Hem de insan sevgisini inançlarının zirvesine oturtan bir felsefi anlayışın o bal akan üzümlerini – eşitleyerek- pay ederek yemek tüm derdimiz.