Ülkede enflasyon aldı başını gidiyor. Bunun karşısında işçi ve emekçi ücretleri olduğu yerde sayıyor veya enflasyon oranının çok altında yükseliyor. Asgari ücret 2019’da açlık ücreti sınırında kaldı. Emekliler, işsizler perişan durumdalar, gerçekten açlık sınırındalar.
“Güzel bir soru…” diyeceksiniz. Bizce güzel olmanın ötesinde önemli bir soru. Ülke ekonomik ve siyasi bir krizin girdabında kıvranıyor. 31 Mart 2019’da Yerel Yönetim Seçimleri icra edilecek. Yılın ilk üç ayı çok önemli. Yanlış anlaşılmasın, seçim her şey değildir ama seçimler sizin nasıl yaklaştığınıza bağlı olarak önem kazanabilir.
Türkiye Komünist Partisi Merkez Komitesi’nin 6 Aralık 2018 Tarihli AçıklamasıMHP destekli AKP-SARAY Rejimi siyasi ve ekonomik alanda yaşadığı sıkışmışlığın içinden çıkmak için Yerel Seçim kampanyasını erken başlatarak kullanıyor. Seçim kampanyasının içeriği ağırlıkla milliyetçi ve ırkçı söylemlerden oluşuyor. Ülkenin Suriye ve Fıratın Doğusu dışında başka sorunu yokmuş gibi davranılıyor. Aslında sorunlar içeride. Ekonomi krizde ve daha da derin bir krizin arifesinde. Siyaseten ekonomik krizin etkileri gizlenmeye çalışılsa dahi bu artık mümkün olmuyor.
Mayıs 2018’de % 67 oy oranıyla tekrar seçilen Venezuela Devlet Başkanı Nicolas Maduro’ya karşı ABD Emperyalizmi’nin senaryoları ile açık bir darbe girişimi örgütleniyor. Meclis Başkanı seçilen Juan Guaido 23 Ocak’ta, kendi- sini Venezuela devlet başkanı ilan etti. ABD, zaman kaybetmeden Guaido’yu geçici devlet başkanı olarak tanıdı. Avrupa Birliği de ABD’nin bu kararını des- tekliyor.
Türkiye, tarihinin en zor ve en karanlık dönemlerinden birini yaşıyor. Sömürüye, ezilmeye, yoksulluğa, ırkçılığa ve baskıya karşı işçi sınıfının ve halk yığınlarının örgütlü birleşik mücadelesi olmadan bu karanlık dönem aşılamaz.
Bunun için diyoruz ki, gelin hep birlikte buluşalım, konuşalım, tartışalım, el ele verelim, omuz omuza duralım. Ekonomik, demokratik ve politik ortak noktalar etrafında birleşelim. Birliğimizi güçlendirerek dayanışmamızı yükseltelim. Yeni bir ruhla, BİRLİK ve DAYANIŞMA ruhuyla çalışalım.
Suriye ve Batı Kürdistan (Rojava) üzerine çok yazılıp çizildi ve her gün de yazılmaya devam ediliyor. Gelişmeler kritik bir eşikte. Bir yandan özgürlük mücadelesi veren Kürt halkının kazanımları, diğer yandan ise başta Türkiye olmak üzere, inkarcı ve sömürgeci güçlerin bu kazanımları yok etme stratejisi yürüyor. Özünde çok net olması gereken saflaşmada olağan dışı bir durum söz konusu.
Demokratik ve özgür yerel yöneticilik, demokratik ahlaki kooperatiflere, komünal yaşam ve ekonomi inşasına dayanan yerel yönetim ve belediyecilik anlayışını ifade eder. Bu anlamda demokratik toplumcu yerel yönetim anlayış ve sistemiyle örgütlenir. Yerel yönetimler demokratik özgür yaşamı inşa etmenin temel alanlarından biridir. Onun için demokratik toplumcu örgütlenme çalışmaları ve sisteminin önemli bir alanı olarak ele alınmalıdır. Demokratik, halkın, halkların belediye anlayışında dar grupçu zihniyet ahbap çavuş ilişkileri ile aşiretsel, feodal ilişkilerin olmadığı yerel yönetim anlayışı maalesef HDP’de birinci derecede gözle görülür düzeyde mevcuttur.
Bitmez tükenmez saldırganlıkla doğaya karşı açılan hoyratça bir savaş…
Dağları yerinden oynatan, yeşil doğanın tomurcuklandığı sonsuz devinimin en aydın umutlarının kapkara bir yağmaya dönüştürüldüğü yerinde, özgürlüğün masmavi sonsuzluğuna koşmak varken, gökyüzünün ateş yağdırdığı zamanlar da bile kımıltısız boşa giden uyuşuk yaşamlar… Şafağın ışığını sinsi tuzaklara bağlanıp fark edemeyenler pırıl pırıl bir dünyayı üreterek, geleceği bir elmas ışıltısında aydınlattığının farkında değildi…
Yoldaşlar;
Partimizin sürmekte olan Program tartışmasını bu yılki III. Hamlemiz ile yeni bir düzeye taşıma amacımızı geçen yazımızda açıklamıştık. I. ve II. Hamlelerimizde ağırlıkla ilişkilerin pekiştirilmesi, basın-yayın alanı ve örgütsel alanda atılan adımlar rol oynamıştı.
Son günlerde Erdoğan’nın ağzından Türk devleti, Rojava Kürt bölgesine askeri saldırı ve işgali daha sık dillendirilmeye başlandı.
Bir çok yorumcu ve hatta ilerici, demokrat da, Türk devletinin, Rojava’ya saldırıyı yeniden gündemine almasının adını; “ Mart 2019 yerel seçim” taktiğine bağladılar.
TKP Kurucuları, Mustafa Suphi, Ethem Nejat ve Yoldaşlarının Katli Üzerine…
Türkiye Komünist Partisi’nin kurucuları, ilk Genel Başkanı Mustafa Suphi ve ilk Genel Sekreteri Ethem Nejat 1921 yılının 28 Ocak’ını 29 Ocak’ına bağlayan gece Kemalist burjuvazinin cellatları tarafından hunharca ve adice Karadeniz’in derin sularında boğdurularak katledildiler. Hunharca katledildiklerini tüm kamuoyu biliyor. Ancak neden “adice” nitelemesini kullandığımızı bu yazıyı okuyunca daha iyi anlayacağız.
29 Ekim, 10 Kasım yıl dönümlerinde kimi “sol”cular da koroya katılır Mustafa Kemal hakkında övgü dolu sözlerini sıralarlardı. Kimileri erzaktaki malzemeyi tüketmiş olmalı ki, bugüne dek saçmaladıkları yetmiyormuş gibi yeni uydurma görüşler geliştirmeye başlamışlar. Bu yıl bu modellerin başını çeken devletten icazetli ve destekli resmi “T.K.P.”’nin sözcüsü K. Okuyan oldu. Bakınız neler üretmiş…
Her ne kadar ayırmak kolay olmasa da biz Karl Liebknecht ile hatta onun da bir sözü üzerinden savaş yıllarına gidelim: “Esas düşman kendi ülkemizdedir!” Kimdir bu düşman? Neden 'esas'tır?
İster başkentlerden top sesleri duyulsun, ister uzak diyarlardan sessiz çığlıklar yükselsin, savaş kapıya dayandığı zaman, şovenizme göğüs gerebilecek devrimcilere kolay rastlanmıyor. Hele bir de dünya tarihinin görüp görebileceği belki en vahşi paylaşım savaşının kirli rüzgarları esiyorsa, bunu başarabilenler uzaktan yapayalnız görünüyor.
1989/1990 karşı devrimi ile reel sosyalizmin yenilgiye uğratılmasından sonra »tarihin sonu geldi« demagojisi yaygınlaştırılmıştı. Kapitalizmin güya iç çelişkilerini nihaî olarak çözdüğü ve istikrarlı, stabil bir gelişme yoluna girdiği iddia ediliyordu.
Ortadoğu denkleminin çözümü, giderek daha karmaşık bir hal almaya başladı. Sona doğru gelindiğinin sanıldığı bir anda, sanki hiç bir yol alınmamış gibi yeniden başlanan noktaya dönme emareleri görülmeye başlandı.