Ulusal sorununu çözmeyen bir devletin burjuva “demokratlığı” söz konusu olamaz. Türk devletinin tarihinde, burjuva anlamda “demokrat”lığı oldukça sınırlı olmuştur. Sınırlı yıllar içinde burjuva “demokrasisi”ni uygulaması, dış koşulların ve iç koşulların (işçi sınıfı ve emekçilerin) dayatması sonucu olmuş, ama, işçi ve emekçiler ve başta Kürtler olmak üzere diğer azınlık uluslar üzerindeki faşizm sopasını da hiç bir zaman elinden bırakmamıştır. devamı
Dünyanın her yerinde sorunların çözümünü sağlayan güç halkın mücadelesidir. Siyasetin devreye girmesini sağlayan da halkın mücadelesidir. İnsanlık tarihinde halk mücadele etmeden, halk, halklar devreye girmeden gerçekleşen hiçbir adım ve çözüm yoktur. Görüşme ve müzakerelerle bir çözüm olmuşsa bunun arkasında da mutlaka halkların eylemi ve gücü vardır. Kuşkusuz diyalog, görüşme ve müzakereyle sorunun çözümü olsaydı iyi olurdu. Herkes bunu tercih ederdi. devamı
7 Haziran sonuçlarını tanımayan iktidarın özellikle seçimleri yenileme kararı aldıktan sonra Kürdistan’da atanmış valiler, kaymakamlar eliyle uygulamaya koyduğu güvenlik bölgeleri” ve bununla da yetinmeyip “sokağa çıkma yasakları” ile sürdürdüğü imha ve katliam girişimleriyle Kürt halkına karşı yürüttüğü topyekün savaş, olağan koşullarda yönetememesinin bir göstergesidir. devamı
Türkiye, birisi 7 Haziran, diğeri 1 Kasım’da yapılmış olan iki seçim yaşadı. 7 Haziran seçiminde devletin bütün baskısına rağmen halkların isteği sandığa yansıdı. O nedenle Erdoğan’ın hoşuna gitmedi, çeşitli oyunlarla “tekrar seçim” söylemi ile ikinci bir seçime götürdü Türkiye’yi. Hiç kimse bu seçimin adil ve eşit ortamda geçtiğini söyleyemez. RTE 1 Kasım seçimleri öncesi herkes sonuçlara saygılı olmalıdır diyordu. devamı
HDP’ nin Haziran (7 Haziran) seçimlerinde % 80’in üzerinde oy aldığı ilçe, mahalle ve semtlerde yaşayan Kürt halkı, seçimlerden hemen sonra yaz aylarında, yaşadıkları bu yerellerde fiili durum yaratarak “özyönetim” bölgeleri ilan etmişti. devamı
Savaşın da, Türkiye’nin de kazananı barış olacaktır. Daha bu günden oldu zaten. Barış Ankara’da verdiği şehitleri ile birlikte toplumsallaştı. Kitlesel boyut kazandı. Toplumun yüreğine işledi, iliklerine, damarlarına kadar sirayet etti... devamı
Çok kötü! Akan kanın ardı arkası bir türlü kesilmiyor. Asker, polis, gerilla, çocuk, genç, yaşlı ve kadınlar savaşta ve çatışmalarda yaşamını yitiriyor. Planlanarak veya provokasyon yaratılarak katlediliyor. Bu kan deryasını yaratan, ondan nemalanan, sınıfsal egemenliğini sürdüren ve pekiştiren burjuvazidir. devamı
Kenar mahallelerin birinde, konfeksiyon atölyelerinde makineci olarak çalışırken “emeği”n sömürüldüğünü öğrenmeden önce kimliğimden ötürü aşağılandığımı hatırlarım net olarak. Çünkü ben Ermeni’yim.
Oysa çok daha öncesinden sömürülmüş emeğimiz kuşaklar boyu. Ancak kimliğiniz olmadan emeğinizin de yok sayıldığını hepimiz biliriz.
Bu yüzdendir mücadele içinde var olmaya çalışan Kürt ‘lere hassasiyetim. devamı
Rojava (Suriye Kürdistanı veya Batı Kürdistan), Suriyenin kuzey-doğu kesiminde, Kürtlerin yoğun olarak yaşadığı bölgeyi tanımlamaktadır. Kürtçede “bın xet ser xet” olarak da tanımlanır. Suriye Kürdistanı tamamen Suriye toplumundan uzak, korku üzerine inşa edilmiş, Suriye topluluklarından tamamen izole edilen, kardeşin kardeşe, eşlerin eşlere güvenmediği, Baas ve El Muhaberat örgütlerince yönetilen ve insanların sürekli takip edildiği bir toplum olarak anılır. devamı
Milliyetçilik konusunu (İlletini) gazetemizin değişik sayı, sayfa ve köşe yazılarında ele almıştık. Bu sayımızda da yine güncel ve elzem olduğu için, farklı bir açıdan, yaşananlar üzerinden ele alacağız. Gerçekten de milliyetçilik denen virüs, bir kişinin, hele hele bir toplumun vücuduna (beynine) sirayet etmişse onu çıkarıp atmak, yok etmek zor ve gerekli bir çalışma ister. devamı