12 Eylül 1980’de işçi sınıfının devrimci mücadelesine karşı yapılan faşist askeri darbenin uygulamaları ve etkileri günümüzde de sürmektedir. Aradan geçen 37 yıllık süreçte sınıf ve kitle sendikacılığı etkisizleştirildi. Devletin eliyle sermaye sınıfı yanlısı işbirlikçi sarı sendikacılığın önü açıldı. İşçiler, demokratik ve ekonomik mücadele örgütleri olan sendikalarından uzaklaştırılarak örgütsüz bırakıldı.
1975 yılından sonra Trakya’nın kapısını sanayileşmeye aralamasıyla birlikte felaketin çanları da yavaş yavaş çalmaya başladı. Her şeye para gözüyle bakan, kâr hırsıyla davranan kapitalizm, gözü dönmüşçesine davranarak uçsuz bucaksız, pırıl pırıl bir doğaya, verimli toprağa ve bol su kaynaklarına sahip olan Trakya’ya göz koydu.
Ülke, bir avuç sömürücünün, ezenin, hırsız ve bezirganın çıkarı için krizdedir. Kriz, her gün daha da derinleşiyor. Kaos büyüyor. Halk, kapkaranlık günlerde yaşıyor. Açlığın, yoksulluğun, baskının, şiddetin ve katiamların haddi hesabı yok. Ülkeyi bu hale sokanlar, bir ışıltıdan, bir kıpırtıdan, velhasıl kendi gölgelerinden korkar oldular. Başka şeye benzemez, halkın verdiği korku!
“Barış, Demokratik Haklar, Özgürlük, Laiklik, Eşit Haklar, Halkların Kardeşliği, Birlik, Dayanışma, Toplumsal İlerleme ve Sosyalizm için...” belgisi altında eski ve yeni, genç ve yaşlı, militan ve sempatizan, işçi ve öğrenci, hep birlikte Çorlu’da buluştuk.
Toplumsal ilerlemeyi hızlandıran politik çıkışlar, bilimsel ve kültürel çalışmalar yapmak, her zaman zor olmuştur. Usanmadan, bıkmadan ve yılmadan bir çalışmayı zorunlu kılmıştır. Bir o kadar da bedel ödemeyi gerektirmiştir. Bu yola baş koyanlar, amaca ulaştığında insanlık tarafından onurlandırılmıştır.
Barış, özgürlük, demokrasi ve sosyalizm yanlısı güçlerin desteklediği Halkların Demokratik Partisi (HDP), 7 Haziran 2015 seçimlerinde barajı aştı. Ezilenlerin ve sömürülenlerin mücadelesi ivme kazandı.
İşçi sınıfının politik mücadelesinin nihai amacı sosyalizmdir. Bu amaca ulaşabilmek için faşizme yönelmiş, zorla, baskıyla ve savaşla ayakta kalarak iktidarını sürdüren AKP-Saray iktidarı yıkılmalıdır. Bu, kendiliğinden olmaz. Çıkarları faşizmle çelişen en geniş kitlelerin asgari noktalarda bir araya gelerek Demokrasi Cephesini oluşturarak militan bir mücadeleyi sürdürmekle olur.
Amerikancı sarı sendikal anlayışlar işçilerin ve emekçilerin arasında yaygındır ve egemen bir düşünce tarzıdır. Buna ağır yaşam koşulları da eklendiğinde durumun olumsuzluğu ve ciddiyeti ortaya çıkmaktadır. Bu büyük olumsuzlukları hiç bir sendikal anlayış ve yapılanma tek başına ne aşabilir ne de işçi ve emekçi kitleleri saflarına çekebilir. Bu olumsuzluk uzun bir süre daha devam edecek gibi görünüyor.
İşyerlerinde sendikal örgütlenme, yapılan her çalışmada zorluklarla karşılanmasına rağmen çok önemli ve gereklidir. İşyerlerinde sendikal örgütlenme işçi sınıfının devrimci mücadelesinin mihenk taşıdır.
Burjuvazinin devleti “içerde” Kürtler’e karşı, “dışarıda” ise PYD’ ye karşı alarmda. Alarm ne demek? Resmen savaştadır. Bölgenin halkı, evler, binalar, dağlar, taşlar, bitkiler, hayvanlar ve bütün doğa savaşın bombardımanı altında. Ülkemizde ve Ortadoğu Bölgesi’nde emperyalist güçler ve işbirlikçileri tarafından başlatılan savaş yayılıyor. Savaş bölgede yaşayan herkesi ve bütün komşu ülkeleri çok yakından ilgilendiriyor.