Yeni Sene
Günler iyi haberlerle gelmiyor
Üç aylık bebekler kucakta
5 yaşında bebeler sokakta
Göçüp gidiyor bu fani dünyadan
100’cü anımsama yılı idi memleketimin kayıplarının
soyu kırılanlarının
evleri yıkılanlarının, ocaklarına ateş düşenlerin. Kapkara geçti yıl, yüzüncü yıl
7 Haziran sonu olmayan bir düş idi…
Olduğunda cellat bozdum dedi…
Günler acılı, günler ezik
Bir haber geliyor Barış Elçilerinden…
Varacaklar Diyarıbekire
Diyarbekir öksüz kalmış,
Tahir Elçi Barış demiş yemiş kurşunu boynundan
Udi Dervant göçmüş Los Angeles’e ikinci kez…
Çermik de dipsiz bir kuyu
Kuyunun başında bir ağıt
Yıl böyle geçti işte…
Ya Ege kıyılarında öldük
Ya Paris’te
Ya Afrika’nın unutulmuş bir kentinde
Ya Ankara’da öldük
Ya Suruç’ta, Sur’da, Siverek’te, Cizre’de…
Geldik bugüne
2016, 2015’i aratmasın bizlere
2016’da 7 Haziran’ın sevinci, beklentisi, kabulü ve birlikteliği olsun.
Her ocak her ev her sokak ve her kent kendinin öz yönetimini kursun.
Ne Melihler kalsın, Ne Topbaşlar, ne Yıldırımlar.
Yılda bir seçilsin Başkanlar yılda bir seçilmişlerin arasından
Fazladan fazla, azdan az kuralıyla işlesin ekonomik adalet.
Kadınlar yönetsin meclisleri, hem büyüğünü, hem küçüğünü.
Çocuklar söz sahibi olsun kendileriyle ilgili kararlarda.
Ne Cizre’de ölelim, ne Sur’da,
Ne Suruç’ta, Ne Ankara’da
Ne Paris mezar olsun, Ne Kobane
Ne de yollarda trafik kazalarından
Ne Roboski unutulsun
Ne Şengal
Sevelim unutmadan sevmeyi.
Ölüme bir kez daha inat sevişelim
Var edelim bir kez daha insanı
Ve Dünyayı.