Ortadoğu’ya yeniden düzen vermenin önemli bir ayağının Kürt sorununun çözümüne bağlı olduğunu bilmeyen kalmadı gibi. Dört parçaya bölünmüş olmanın ötesinde Kürdistan’ı egemenliği altında tutan devletlerin sorunlu yapıları, Kürt meselesini daha da önemli kılmaktadır.
Savaş kazanmak için yola çıkanlar, çoğu zaman kaybederek gerisin geriye dönmüşlerdir. Kısa vadeli kazanımlar zaman geçtikçe yenilgiye dönüşmüştür. Büyük alanları fetheden kimi imparatorlar, yola çıktıkları topraklara bile geri dönemeden ölümün kucağına yatmışlardır. Baştan bellidir derler ya, işte böyle bir durum karşısında tarihin bu dersleri neden unutulur.
Kürt sorununun bugün geldiği aşamaya baktığımızda, Kürt inkarına ve Kürtlerin haklarının gözardı edilmesine dayalı politikaların artık yürütülemeyeceği açığa çıkmıştır. Kimilerince ‘yeni dönem’ olarak adlandırılan bu süreç, bölgenin çehresini de değiştirecek gelişmeleri bağrında taşımaktadır. Birbirleriyle içiçe geçmiş sorunların tek başına ele alınması ve çözüme kavuşturulması, bu gelişmeler gözardı edildiğinde başarısızlığa mahkumdurlar. Değişik açılardan da bakılsa bu gerçeklik, kendisini yakıcı bir şekilde göstermektedir.
Güney Kürdistan referandumu ve ardından yaşanan gelişmeler üzerine çeşitli yorumlar ve değerlendirmeler yapıldı. Ortaya çıkan sonuçlara göre bir şeyler söylemek ve suçlamalarda bulunmak en kolay iş olsa gerek. Yüzyılın Kürtler için ortaya çıkardığı şansı, yeni bir Sykes-Picot benzeri anlaşmanın kurbanı etmemek için doğru adımların atılması gerekmektedir. Bugün Kürtler, yüzyıl öncesinin Kürtleri değildir. Bu gerçeği bilmekteyiz.
Yıllar önce Kürtlerin durumuna dikkat çekmek için söylenmiş bir söz. Bugün de değişen bir şey yok. Kürtler hala devletsiz.Ve nüfus çoğunluğuna bakınca da dünyamızda başka bir örneği de yok. Kürtlerin devletsizliği, Kürtler için olduğu kadar bölge halkları için de bir sorun teşkil etmektedir.
Kürdistan üzerinde eskiden beri söz sahibi olan güçler, bugün eski günleri arar bir durumdalar. Egemenliklerini sürdüremediklerini gördükçe saldırganlaşmakta ve yeni oyunlar peşinde koşmaktadırlar. Türkiye ve İran’ın son zamanlarda birbirlerine yakınlaşmalarını ve işbirliği yollarını aramalarını bu şekilde okumak gerekmektedir.
Barış ve demokrasi mücadelesinde fırsatlardan yararlanmak halklarımızın ve emekçilerin çıkarınadır
Yıllar önce ‘Savaş, politikanın başka araçlarla devamıdır’ demişti, Alman generali ve savaş uzmanı Carl von Clausewitz. Bölge üzerinde mücadele eden çeşitli güçlerin politikalarına baktığımızda bugünkü savaşın nasıl bir seyir alacağına dair ipuçlarını da bulabiliriz. Arap Baharının Suriye’de yolaçtığı gelişmeler, bölge ve uluslararası güçlerin müdahalesiyle karmaşık bir hal almış olsa da giderek çözüme yaklaşıldığını da görmekteyiz.
Kadının Özgürleşmesi Yolunda Engeller Aşılmalı
Kürt kadınlarının özgürlük mücadelesinin bugün ulaştığı boyut, bölgemizi etkilemekle kalmayıp uluslararası alanda da önemli sonuçlara yol açmaktadır. Kadın direnişinin ve mücadelesinin toplumsal değişim için taşıdığı önemi bir kez daha gözler önüne sergilemektedir. Bu mücadele bölgemiz kadınları açısında da apayrı bir öneme sahiptir. Esasında da en yakıcı etkisini bölge kadınları üzerinde göstermektedir.
Ortadoğu stratejik konumundan ve yeraltı zenginlik kaynaklarının varlığından dolayı bugün de öneminden bir şey kaybetmeden emperyalistlerin iştahını kabartmaktadır. Yüzyıl önce verilen dizaynın bugün dağılmaya başlaması, yeniden bir kapışmaya yol açmaktadır.
Yeni Dengeler Kurulurken
Suriye’nin bölgedeki gelişmeleri bu derece yakından etkileyecek bir konuma gelebileceğini bir kaç yıl öncesine kadar tahmin etmek pek de kolay değildi. Tunus’ta başlayan Arap Baharı gecikmeli de olsa Suriye’ye de sıçradı. Esad’ın bu gelişmeler karşısında fazla ayakta kalamayacağını tahmin edenlerin sayısı çoğunlukta olsa da Suriye’yi yakından tanıyanlar,öyle birilerinin „ öğle namazını Emevi camisinde kılarız“ demelerine rağmen, kısa ömürlü olmayacağını biliyorlardı.