Gazetemizin önceki sayısında emperyalizmi ve egemen sınıfları daha saldırgan kılanın, dünya çapındaki iktisadi, siyasi ve toplumsal krizleri derinleştiren trendler karşısında çözümsüz kalışları olduğunu tespit etmiş, bu trendleri kısaca sıralamaya çalışmıştık. Şimdi kaldığımız yerden devam edelim: devamı
İnsanlık tarihi defalarca kez savaşlar, felaketler, salgınlar veya soykırımlar nedeniyle sonrasında »Karanlık Yıllar« veya Hıristiyanlık tarihindeki »Saeculum obscurum – Karanlık Yüzyıl« gibi tanımlamalarla adlandırılan ve medeniyet seviyesinin düştüğü, toplumsal ilerlemenin durduğu, kültürel gelişmenin gerilediği süreçlere tanık oldu. Karanlık yıllarda facialar ve yıkımlar yaşandı, on milyonlarca insan yaşamını yitirdi. devamı
NATO’nun 1979’da Pershing II ve Tomahawk orta menzilli ve nükleer başlıklı roketleri Batı Avrupa’ya konuşlandırma kararını alması, Batı Avrupa kamuoyunda büyük tepkilere yol açmıştı. NATO’nun »İkili Kararı« savaş sonrası Avrupa’sının en kitlesel protestolarına neden olmuş, neredeyse tüm Batı Avrupa ülkelerinde milyonlarca insanın sokakları doldurmaya itmişti. devamı
Mayıs ayında yapılan Avrupa Parlamentosu Seçimlerinde yüzde 20,5 ile beş yıl öncesine nazaran oylarını ikiye katlayan Alman »Birlik 90/Yeşiller Partisi« (Yeşiller) SPD’yi geride bırakıp, Almanya’nın ikinci büyük partisi hâline gelerek burjuva medyasının »sevgilisi« oldu. devamı
Emperyalist güçlerin birbirlerine karşı yürüttükleri yıkıcı iki dünya savaşı sonrasında, 1917 Büyük Ekim Devrimi’nin belirleyici etkisiyle, emperyalizmin doğrudan kontrolü altındaki coğrafya küçülmüştü. devamı
1989/1990 karşı devrimi ile reel sosyalizmin yenilgiye uğratılmasından sonra »tarihin sonu geldi« demagojisi yaygınlaştırılmıştı. Kapitalizmin güya iç çelişkilerini nihaî olarak çözdüğü ve istikrarlı, stabil bir gelişme yoluna girdiği iddia ediliyordu. devamı
(Bir tartışmaya vesile olma çabası)
Avrupa ülkelerinde ırkçı-faşist, ultra milliyetçi ve aşırı sağcı burjuva partilerinin uzun süredir devam eden seçim başarıları, bilhassa Almanya’da ırkçı-faşist AfD partisinin son anketlere göre ülkenin ikinci büyük partisi hâline gelmesi, Avrupa’daki toplumsal ve siyasî sol içerisinde özelde antifaşist mücadelenin, genelde siyasî mücadelenin biçimleri üzerine çeşitli tartışmalara yol açıyor. Antifaşist mücadelenin yeniden icat edilmesine gerek olmadığını söyleyenlerden, yeni bir »faşist diktatörlük« tehlikesinin kapıya dayandığını ve bu nedenle »faşizme karşı burjuva-liberal kesimleri de içeren demokratik halk cephesi kurulmasını« savunanlara kadar geniş bir görüş çeşitliliği söz konusu. Özellikle reformist sol içerisinde »sağ popülizme karşı sol popülizme başvurulmasını« savunanların güç kazandığı söylenebilir. devamı
New Yorklu taksi şoförü 61 yaşındaki Douglas Schifter 2018 Şubat ayında bir gün sosyal medya hesabına »Politikacılar beni de yeni esaretin zincirlerine bağlamaya çalıştılar. Direndim, ama iflas ettim« diye yazdıktan kısa bir süre sonra belediye binasının önüne gidip intihar etti. Taksi plakası satın alabilmek için yüklü bir kredi yükünün altına giren ve artık borçlarını ödeyemez durumda kalan Schifter’in intiharı, binlerce taksicinin Uber ve Lyft gibi şirketleri protesto etmek için sokaklara dökülmelerine ve sadece New York’ta sayıları 80 bini geçen Uber kullanıcılarına sınırlama getirilmesini talep etmelerine neden oldu. devamı
Almanya örneğinde emperyalist güçlerin egemen bloklarındaki çelişkiler üzerine
Burjuva medyası, marksist ekonomistlerin uzun zamandır dikkat çektikleri ve derinleştiğini söyledikleri sermaye birikim krizini teyit ediyor, alarm zillerini çalıyor. Birikim krizi, özellikle hâlâ devam etmekte olan 2007 krizi, sadece eşik ülkelerini değil, emperyalist ülkeleri de cenderede tutmaktadır. devamı
Abdullah Öcalan’ın tezlerine devrimci-eleştirel bir katkı denemesi
Türkiyeli komünistlerin Kürt Özgürlük Hareketi (KÖH) ile ilişkileri ilkesel olmak zorundadır, konjonktürel değil. Bu çerçevede Kürt halkının özgürlük mücadelesiyle dayanışma, komünist olmanın “olmazsa olmaz” koşullarından birisidir. Nihayetinde, milliyetler sorununun demokratik çözümünün sadece Türkiye’de değil, tüm Ortadoğu’da sosyalizm mücadelesi için daha iyi koşullar yaratacağının ve bu mücadeleye ivme katacağının bilincinde olan komünistler açısından Kürt ulusunun kendi kaderini tayin hakkını önkoşulsuz tanımak, KÖH’nin siyaseti, ideolojisi ve pratiğini eleştirel biçimde ele almanın temel şartıdır. devamı