Bu Devran Böyle Dönmez
Klasik bir giriş yaparak başlıklar halinde ülkenin durumunu gözden geçirelim.
İşçi ve emekçiler 1980 askeri faşist devirmesi ve sonrasında oluşturulan neo-liberal sistem sürecinde elde ettikleri kazanımların önemli bir bölümünü yitirdiler. Sosyal haklar hak getire. Asgari ücret hayat pahalılığına yetişemiyor ve açlık ücreti niteliğine dönüştü. Birkaç işte çalışan, güvencesiz çalışmanın gerçek çalışanların sadece yüzde yirmi beşini oluşturan ve onların da oransal olarak sadece yüzde onunun sendikalarda örgütlü olduğu bir son kırk yıl yaşıyoruz. devamı
Mem-u Zin adlı eserinde Ahmedé Hani Kürtlerin birlik olamamalarından bahseder ve birlik olmalarının önemini vurgular. Bugün Kürt aydınları ve sanatçıları yine aynı çağrıları yapmakta ve seslerini her Kürde ulaştırmaya çalışmaktadırlar. Bir umutla, bu makus talihi kırabilmek ve Kürtlerin ezeli sorunu, birlik olamamayı, çözmek için duyanlar olur diye. Kürtlerin önündeki en önemli sorun da budur. 
Dünyada gelişen ve değişen çok yönlü dönüşümler, şüphesiz Türkiye’yi de etkilemektedir. Mevcut durumda dünya çapında yaşanan aslında kapitalizmin krizidir ve bununla beraber ulus devletlerin çözülme sürecidir. Dolayısıyla bu, kısa vadede etkisi toplumlar nezdinde pek görünür olmasa da uzun vadede etkisi muhakkak olacaktır. 
Kapitalizmin 2008’den beri küresel olarak devam edegelen krizlerinin pandemi ile daha da derinleşmesi sonrasından şimdi her tarafta “post” tartışmaları belirginleşmeye başladı. ABD’de Biden’ın iktidara gelmesi ile de tüm dünyada yeni bir dönem başlayacağı beklentileri de yükseldi.